Ik ga in tegen mensen die beweren dat Sinterklaas alleen maar voor kleine kinderen is. Onder het mom “die geloven nog” krijgen zij een gezellig avondje vol met cadeautjes die in hun ogen uit de lucht komen vallen. Ik sta dan ook volledig achter de beslissing van mijn ouders om heerlijk te doen alsof die bejaarde vent wel bestaat. Want eerlijk is eerlijk, het brengt zo’n heerlijke sfeer mee. Clichématig toveren wij het gourmetstel, die precies een jaar geleden daar is opgeruimd, uit de kast. Ik heb zusjelief als lootje. Belemmerd door het rijmen van woorden wil ik veel meer in het gedicht verwerken dan rijmend mogelijk is. Het eindresultaat was in mijn ogen oprecht. Gelukkig deelde zij mijn mening, want nadat zij de laatste regels (Hier een cadeautje waardoor jij je misschien weer mooier gaat voelen, Onthoud wel ik blijf je steunen in al je doelen. Geloof in jezelf) heeft gelezen, wrijft ze een paar keer in haar ogen en probeert vervolgens heel volwassen haar traantjes te verbergen. “Waar Sinterklaas allemaal wel niet goed voor is” concludeert moeders vervolgens. De cadeautjes zijn leuk, maar bijzaak. Veel mooier is voor mij dat ik sinds gisterenavond heb geconcludeerd dat ik geloof in de magie die baardmans met zich meebrengt. Nadat ik teleurstellend moet accepteren dat deze avond voor mij verder eindigt in het maken van een stapel huiswerk, gaat mijn telefoon. Of ik zin heb om vanavond ‘één drankje’ te doen in de stad. Een uitweg! Geen wiskunde! Een uur later heb ik mezelf van zelfmedelijdend pyjama meisje, omgetoverd tot een persoon die zichzelf nu kan begeven onder de hitsige menigte die ik straks in de stad aan zal treffen. Na een reis door de kou die eeuwen leek te duren kom ik aan bij de enige supermarkt in Amersfoort die nog open is. De bewaker met matje bekijkt mij eens van top tot teen, waardoor ik mezelf al bewapen met mijn ID-kaart. Na een korte knik paradeer ik heel stoer naar het drank rek. Eigenlijk is het allemaal rotzooi, maar onder een goed gesprek is alcohol toch net dat aspectje meer. Bij de flessen Breezer tref ik een paar zwaar opgedirkte 14-jarigers aan die zich vergapen aan alle mooie kleuren waarin drank te koop is. Giechelend pakt er een van de drie een fles uit de schappen en doet alsof ze hem in een teug leeg drinkt. Ik wend mijn blik af, ik blijf het iedere dag denken, waar gaat het heen met de jeugd? Ik mag nu al beginnen te bidden dat mijn kinderen het er toch wat beter vanaf brengen. Buiten in de kou steek ik een sigaret op voordat ik op de fiets stap. Soms dan beredeneer ik dat ik met een sigaret in het donker toch nog een beetje meer beschermd ben tegen de gevaren die zich verstoppen in de bosjes. Deze gedachte had ik eerlijk gezegd beter achterwege kunnen laten, want wanneer de donkere tunnel, een klein fietspad met links bos en rechts een voetbalveld opdoemt, ik geen enkel teken van leven zie. In het donker bewegen dingen die helemaal niet bestemd zijn om te bewegen, in het donker ben ik zelfs bang voor de schaduw die mij bij elke lantaarnpaal inhaalt om vervolgens weer te verdwijnen. Als ik buiten adem aankom bij mijn eindbestemming, heb ik behoefte aan lekkers. De televisie laat ons bloopers zien van onervaren hulp Sinterklaasjes, drie meiden genieten van hun drankje en laten zichzelf in een goed gesprek over de daden van anderen. Ik gok dat als ik mezelf eens zou opnemen het schokkend zou zijn hoeveel namen er in een nonchalant gesprek voorkomen. Je mag geen leugens over mensen verspreiden nee, maar je mag in mijn ogen je mening wel uiten over streken die uitgehaald worden. Want het is toch hilarisch om te horen dat een meisje dat vroeger heel erg verlegen was, 180 graden is omgedraaid en net bevallen is van een kind die zij heeft verwekt met een criminele buitenlander? Ik bedoel er niets verkeerds mee. Heus. In principe lezen we alleen maar op wat er in het rode boek van Sinterk