Track van Embracement's album: De Opkomst LP
I'm A producer, Constructing elementary basics of the modern society in music. Trying to take away the pain of the modern slaves, in the ambiance we live in. Ju
Story behind the song
Track met zweverige intro, daarna langzame opkomst in beat en uiteindlijk heftige instrumentale refreins en een rustig einde
Lyrics
hoor je die vage beat? alsof je vaart in niets
zweeft in oneindigheid en zonder enige verklaring hier
rappers willen fame, maar ik hoef die aandacht niet
ik wil zweven, in sferen en die trekken de schaamte neit
zogauw ik de vervaging zie.. accepteer ik het en ga ik neit
naar een lager iets,
ik wil blijven in sferen, die geven me de tijd om te leren
over mijn brein en mijn kleren, mijn kijk op de wereld
over het lijk dat verteerd, maar over de geest die in een bevrijding verkeerd
de strijd is gekeerd, mijn schijn is gedoofd, en opeens rijm ik te veel
ik wil kijken in gedachten, duiken in herrineringen
van een kleine verwachting, de afsluiting van de kinder dingen
de pijn is verzachtend, kijk ja ik kan het, ik maak gebruik van de middelen
mensen, blijf ook maar lachen, het is mijn sluiting van vermindering
m'n buiging naar vermeerdering. zo zwem ik in de zee het meer of het min
ik blijf zinken raak bijna de bodem van mijn hersenpan
stop snel een hoofddeksel erop, zodat het overkoken niet verder kan
die in het drijfzand wegdrijft en zich zelf niet meer redden kan
hopelijk is dit gevoel bekender dan een stroomversnelling van
gedachten in een maalstroom die niet sneller kan
tja wat denk ik dan?
ik denk niet, ik drijf, ik verken ik beschrijf
verwen ik mijn brein met de stekker des tijds
en zo drijf ik weg in mijn mijn
van teksten en rijms
instrumentale break
val dieper, val harder, maar zonder klap.
val niet meer, val strakker opeens, donderslag
en damn wat hou ik van emoties bij bepaalde gevoelens
dat rare gevoel van... dit herken ik. dat moment waarop ik kwaad was op moeders
op straat zat met losers, of terug denkt aan die tijd in de stad
vergeten waar het lijden in zat, alsof je opeens weer bij bent maar dan
blijkt dat het een nieuwe kijk is op 't strand
van een ongekende zee des gedachtes
velen verachten, daardoor ervaar ik het leven te zachter
neem een boot en roer verder, terwijl de achtersteven verkracht is
en zo beleef ik m'n karma, alsof elke steen weer verwarmd is
ine en steenvlakte, van rotsbloken die bewegen bij daglicht
normaal zie ik ze allen bewegen als 't nacht is
voel ik dat er iets niet okee voelt, m'n geschiedenis
en ik weet niet h*** ziek dit is,
alsof je dezelfde rots elf keer opnieuw beklimt
maar nog steeds neit weet waar die diepste kier nou zit
gaten en holen, zo vervaag ik mijn hoop en zo staar ik ten doods
naar de haat voor de jood, de staking voor een tibetaans syndroom
waar duizenden tibetanen worden gedood en china die gaat door ja
ik zie geschiedenis en opbouw van europa
slavernij, kolonialisme mensen zijn niet te koop maar
toch word het modern imperialisme gebasseerd op de overmaat
van goederen en slaven,
maar goed, ik vraag je
wat moet ik er van maken
in deze verdoezelde dagen
waar iedereen alleen maar doekoes wil maken
waar we materialistisch met twaalf schoenen paren
zoeken naar de laatste.
maar ik blijf maar denken, en voel me drijvend
op een rivier van emoties die neit zijn te beschrijven
.... en zo drijf ik weg
de maan likt aan mijn lichaam
de duisternis slokt me op
opeens zie ik een weg waar een kind staat
zoomt uit tot een wereldbol
met atlas onderop.......
