Бұл өлеңде ақынның ішкі жан дүниесіндегі қайшылықтар мен сезімдер баяндалады. Ол өмірдің мәнін, махаббат пен жалғыздықты, рухани күйзеліске түскен өз жан дүниесін суреттейді. Ақын өткен махаббаты мен армандарын еске алып, қазіргі уақыттағы мұңды саға
Алданбай арбауына қиялдың,
Туар ма ақылымды жияр күн?
Жүректегі жазу үшін жарамды,
Шарасыз қолға алдым қаламды.
Отырмын бір бөлмеде баз кешіп,
Бойдағы жігерімде аз нешік?
Келемін босқа қинап өзімді,
Керек кезде бола алмай төзімді.
Жанарым терезеге байланды,
Төсек орным қабіріме айналды.
Қызықпа ғұмырына ақынның,
Ақын болып талай рет аһ ұрдым.
Іздесемде жұбанышты өлеңнен,
Қара бұлт арылмады төбемнен.
Бола білгем бір аруға ғашықта,
Қиялым қанат қағып қашыққа.
Алайда қалды бәрі арманда,
Мұңымды түсінетін жан бар ма?
Жусамда сағат сайын тәнімді,
Тазарта алмай қойдым жанымды.
Айналып тұтқынына сезімнің,
Майдаландым, ұсақталдым, езілдім.
Мен емес мықтылардың теңдесі,
Қылдан нәзік жүрегімнің пернесі.
Аруларға құмар болдым тым қатты,
Білмеймін, мүмкін мені жын қақты.
Махаббат па?
Махаббатта зарар көп,
Әлі күнге сүйіктімнен хабар жоқ.
Жанымда болмаған соң сырласым,
Қабағымда шаттық емес, мұң басым.
2024 Esbol Bozan. Меланхолик.